Vorige week donderdag langs geweest op het kerkhof met emmer en spons. Sinds enkele jaren mijn taak want jarenlang zorgde mijn zus hiervoor. Veel mensen. Veel babbels met bekenden die langskwamen met emmer en zeem maar ook met bloemen.
Allerheiligen.
Allerzielen vandaag.
De 'dag' om ook vandaag een bezoekje te brengen aan het kerkhof.
Het was er stil vanmorgen. Frisjes. Dauw en dauwdruppels. Opkomend zonnetje.
Mooi toch al die bloemen.
Een wandeling voorbij zoveel lieve mensen die we moeten missen en die we in ons hart dragen, ons moeder en ons vader en zoveel familieleden..... vrienden.... buren .... dorpsgenoten...
Het voelde een-beetje-koud aan. Ik miste een arm, warmte...
Maar vaak moest ik ook glimlachen bij de gedachte aan zovele leuke momenten samen, vroeger ....
Een mooi gedichtje om te eindigen:
Het voelde een-beetje-koud aan. Ik miste een arm, warmte...
Maar vaak moest ik ook glimlachen bij de gedachte aan zovele leuke momenten samen, vroeger ....
Een mooi gedichtje om te eindigen:
Niet enkel in november
maar in het breken van gedachten telkens jij om de hoek van dagen kijkt
wil ik je tooien met de warme kleuren van chrysanten en
het ingetogen na jaar
weemoed en vreugde om wie en
weemoed en vreugde om wie en
hoe je lachend levend was en voor mij nooit sterven zal.
R. Rank
R. Rank
Geen opmerkingen:
Een reactie posten