Ben zes dagen uit de kliniek, zes dagen niet meer buiten geweest, zes dagen binnen in huis....
Ik ben graag thuis maar nu heb ik geen keuze.
Oorspronkelijk was deze week een drukke week met de voorbereidingen (lees: poetsen), extra voorbereidingen voor morgen want dan komen onze Jan en Lina en Valentina een weekje uit Italie bij ons logeren. En naar gewoonte is het dan de slaapkamers in orde maken, het beddengoed nog eens extra wassen en sfeer brengen.... dit jaar wou ik een schaal met Kerstbollen en lichtjes. Om dit nu gedaan te krijgen moet ik wel veel uitleggen aan Jan Sr, want de eerste reactie was ' moet dat nu echt'! Ja, ik probeer er elke keer toch iets anders van te maken. Ben content dat het gelukt is.
Wat ik intussen heb ondervonden als je niet kan stappen en je moet je laten helpen voor honderd-en-een-dingen, dat het belangrijk is om een goeie uitleg te geven van wat je wil of waar iets ligt. Zoveel dingen zijn voor mezelf zo vanzelfsprekend, maar niet zo voor Jan Sr. Heeft dit te maken met de 'taakverdeling' hier in huis en het gewoon zijn van dingen op je eigen manier te doen? Zal wel zijn...
Maar deze namiddag mag ik naar buiten, naar de kliniek voor een nieuwe gips, een synthetische die minder dik en minder zwaar is.
Nu nog wat breien om de voormiddag door te komen. Heb een pakketje via Femma aangekocht : een hartverwarmende sjaal in alpacagaren of Femma-vrouwen in de bres voor tienermoeders in Peru.
Ik voeg er binnenkort een fotootje bij 👍😘
Geen opmerkingen:
Een reactie posten